Ben Kimim?

Nerden başlayıp nasıl devam edeceğimi pek kestiremesem de parmaklarım ve ruhum bir şeyler yazmak için sabırsızlandığından klavyeyle buluşmuş bulunmaktayım JKendimi anlatmayı pek sevmesem de içimdeki ‘başarabilirsin Gamze’ sesine inanıyor,bir yerlerden beni anlayacağınızı düşünüyorum(tabi ki anlatabildiğim oranda ) J İnsanların bu hayata gelirken yanlarında getirdikleri bazı mucizeleri vardır ya da hayat yolunda kazandıkları kimlikleri…kimi kocaman sevgi dolu bir kalple,,kimi dağları yerinden oynatabilecek bir özgüvenle,kimi azimle,kimi yetenekleriyle,duruşuyla,liderliğiyle…liste uzar gider.Hayatı deneyimlerken bize yardımcı olur bu özellikler,bir insana hayran olmamızı sağlar bazen,bazen imrenmemize,saygı duymamıza,’keşke ben de olabilsem,yapabilsem’lere ortam hazırlar.Bazen de biz de olsa da görmemeyi seçebiliriz ya da kabullenmemeyi aslında.Gücünü ortaya koymaktan korkmak denebilir belki de.Tam da bu noktada kuzenimin bana ‘Korku korkaktır Gamze’ dediğini duyar gibi oluyorumJGirizgahını yapmaya çalıştığım durum,içinde bulunduğum durum aslında.İnsanların beni,bendekini görmeleri ve benim buna inanmayarak,kendimi kabul etmediğim yaşam sürecim.El becerilerin gelişkin üzerine gitmelisin,yaratıcılığını kullanmalısın,daha çok çizim yapmalısın,tasarımların için adım atmalısın,teathral  becelerini köreltmemelisin…çok sık duyduğum ve hep yabana attığım bu cümleler için artık bir şeyler yapmam gerektiği itkisiyle yola çıkıyorum.Kendimden bir çok paylaşımın içinde bulunacağı bloğumun startını veriyorum,yazdıklarımı dönüp okuyunca beklentiyi biraz yüksek tuttuğumu farketsem de ‘Korku korkaktır Gamze’ sesi kulaklarımı yalayıp geçiyor.
Ertelememenin,ne olursa olsun adım atmanın ve kendine güvenmenin bilinçli farkındalığıyla teşekkür ediyorum sizlere,sıkılmadan okuduğunuz için.Gamze Erkul